Preekskets: Mattheus 17:24-27

Geskryf deur: prof. GDS Smit

Preek gelewer op 2 April 2017

Skriflesing: Mattheus 17:24-27

Tema: Kinders van die Koning – vry, maar afhanklik van God se sorg

Teksvers:
“Maar dat ons hulle geen aanstoot mag gee nie, gaan na die see toe, gooi ’n hoek uit en neem die eerste vis wat opkom; en as jy sy bek oopmaak, sal jy ’n stater kry; neem dit en gee dit aan hulle vir My en vir jou” –  Matteus 17:27 (1953-vertaling)

Inleiding:

Sommige skeptici beskou die wonderwerk van die muntstuk in die vis se mond as vreemd en onbelangrik en dalk selfs fabelagtig. Ons beskou dit egter as ware geskiedenis in God se Woord. Wat het belasting en visse met die Koninkryk van God te doen? Maar wanneer ons Matteus 17:24–27 nader bekyk, sien ons ’n besondere leer oor identiteit, kindskap en God se voorsiening. Hierdie teks gaan nie net oor ’n wonderwerk nie, maar oor wie ons is in Christus — kinders van die Koning — en hoe ons Hemelse Vader vir ons sorg.

Hoofgedagtes:

1. Die gelowige se identiteit: Seuns en dogters van die Koning

  • Jesus maak dit duidelik: “Die seuns is vry” (v. 26).

  • As gelowiges is ons nie net onderdane nie, maar kinders van die hemelse Koning.

  • Ons het toegang tot God, nie deur ’n fisiese tempel nie, maar deur Christus — die ware tempel en die weg na die Vader (Joh. 14:6).

  • Die doop bevestig hierdie identiteit: God neem ons op in sy huisgesin.

2. God se voorsiening vir sy kinders is volkome en verrassend

  • Die muntstuk in die vis se mond illustreer God se kreatiewe en kragtige voorsiening.

  • Jesus wys dat Hy ook Here is oor aardse bekommernisse — finansies ingesluit.

  • Soos die voëls en die lelies, so sorg Hy vir ons (Matt. 6:25–34).

  • God besit alles, en niks is buite sy beheer nie — nie die see, visse, belasting of ons daaglikse behoeftes nie.

3. Geloof en gehoorsaamheid: Nie uit dwang nie, maar om aanstoot te vermy

  • Hoewel vry, gee Jesus tog die belasting — nie uit verpligting nie, maar uit liefde.

  • Sy optrede leer ons om verantwoordelik te lewe binne die wêreld sonder dat die wêreld se norme ons identiteit definieer.

  • Ons getuig nie net deur wat ons glo nie, maar ook deur hoe ons leef — in afhanklikheid van en gehoorsaamheid aan God.

Slot:

Die verhaal in Matteus 17 leer ons dat God ons status as kinders bevestig en voorsien in ons behoeftes op maniere wat ons nie verwag nie. Christus het gekom om die groot belasting van sonde namens ons te dra. Daarom behoort ons nie aan onsself nie, maar aan Hom. In die doop bely ons: “Ek en my kinders behoort aan die Koning.” Laat hierdie waarheid ons hoop en ons lewe rig — in vryheid, geloof en afhanklikheid.