Wat word van mense wat nog nooit van Christus gehoor het nie?

Geskryf deur prof. Gerrit Smit

Die vraag oor mense wat nooit die Evangelie hoor nie, bring ons na die hart van God se openbaring, regverdigheid en genade. Die Reformatoriese tradisie glo in Romeine 1:18–20: God het Homself aan alle mense geopenbaar deur die skepping en hulle gewete. “Want wat van God geken kan word, is aan hulle bekend… sodat hulle geen verontskuldiging het nie.” Dit beteken dat alle mense in beginsel genoeg weet om te weet dat daar ‘n God is – maar die mens onderdruk daardie waarheid in ongeregtigheid.

Hierdie algemene openbaring in die natuur is egter nie voldoende tot redding nie. Dit openbaar dat God bestaan en dat Hy vereer en gedank moet word (Rom. 1:21), maar dit gee nie die verlossende kennis van Christus nie. Redding kom slegs deur die Evangelie van Jesus Christus – daar is geen ander Naam onder die hemel gegee waardeur ons gered kan word nie (Hand. 4:12). Sonder Christus is daar geen versoening nie (Joh. 14:6).

Die gereformeerde verstaan aanvaar dus die erns van sending en evangelisasie: “Hoe kan hulle Hom aanroep in wie hulle nie geglo het nie? En hoe kan hulle glo as hulle nie gehoor het nie?” (Rom. 10:14–15). Daarom is die kerk se roeping dringend.

Maar hierdie werklikheid bring ons nie tot wanhoop nie – God is regverdig in al sy weë. Hy skuld niemand genade nie. Die feit dat enige mens gered kan word, is ‘n wonder van uitverkiesende liefde. Ons weet dat God nooit ‘n mens onregverdig sal oordeel nie (Gen. 18:25). Daarom vertrou ons op Sy karakter en gehoorsaam ons Sy opdrag: “Gaan dan heen, maak dissipels van al die nasies…” (Matt. 28:19).