Waarom het God net sekere mense uitverkies?

Geskryf deur prof. Gerrit Smit

Die leer van die uitverkiesing is een van die mees misverstaande en emosioneel gelaaide temas, maar dit is ook een van die Bybel se duidelikste leerstellings (Rom. 8:29–30; Ef. 1:4–5). Volgens die Bybel beteken uitverkiesing dat God, uit sy vrye en soewereine wil, van ewigheid af sekere mense gekies het tot verlossing in Christus – nie op grond van enige iets in hulself nie, maar slegs op grond van sy genade.

Romeine 9 is ‘n sleutelteks: God verkies Jakob, nie Esau nie, al was hulle nog nie gebore nie en het nog niks goeds of kwaads gedoen nie, sodat sy verkiesende voorneme sou bly staan. Dit verwyder enige grond vir menslike roem en plaas alles in die hande van God (Rom. 9:11–16).

Baie mense sien dit as onregverdig, maar Paulus antisipeer juis daardie reaksie: “Is daar dan onreg by God?” (Rom. 9:14). Nee, want geregtigheid sou beteken dat niemand gered word nie – genade beteken dat sommige wél gered word. Die res word gelaat in hul rebellie – nie aktief verwerp deur God teen hul wil nie, maar gelaat om hul eie weg te volg (Rom. 1:24–28).

Uitverkiesing bring troos aan die gelowige: dit beteken dat ons redding veilig en onwankelbaar is, nie afhanklik van ons prestasie nie, maar van God se onveranderlike raadsplan. Dit moedig evangelisasie aan – want die uitverkorenes sal deur die prediking van die Woord gered word (2 Tim. 2:10). En dit lei tot lof: “Aan Hom wat ons uitverkies het … kom die heerlikheid toe!” (Ef. 1:4–6).